你上一次被感动是在何时？因何而感动？昨天我被一条新闻感动了，观看视频时还莫名其妙的有泪无声滑落，我仔细想了想自己上次被触动真的不记得是哪一天，更不记得是因为什么了。也是，这个世界太匆忙，匆匆到我都忘记了自己的真实情绪，每天不知在忙些什么的忙碌着，回头看看又似乎没什么都没做，好在翻起零零散散写下的一些推文，好像才知道自己在程式化的生活外还有点其它的思考，感谢阅读我文字的朋友，希望我的文字能对大家有一点点的帮助。人生路上我们也算同行过！下面说正文。我记得很久以前曾经看过一个关于日本教育的节目，日本全国上下所有学校的硬件配置都是一样的，哪怕是偏远的海岛，哪怕岛上的学校偶尔没有学生，但只要有一个学生，那这个学生的所有一切课程、活动、比赛等等都和东京市中心的学校一样，甚至师资力量也不用担心，因为日本的教育是铁打的校园，流水的老师，教师在日本是流动的，而且教师的工资待遇职称评定都和所在学校和升学率无关，片中展示了小岛上一个孩子的学校日常生活，真的是很羡慕那个享受众星捧月般待遇的孩子。但，说实话，感觉那一切离我挺遥远的，就像故事一样。从此，岛上的生活对我充满了诱惑。直到我有机会和朋友去过几个希腊偏僻的小岛后，面对现实我才清醒，在这里讲讲我对希腊岛屿的感受，这样大家能帮助大家理解我今天要分享的故事。希腊的岛屿、希腊的大海真的很美，来旅行，短期小住都是没有问题的，但如果真的扎根在海岛，那日子并不好过。安静，太安静了就有了几分可怕的感觉。与世无争，太与世无争了再回到现实世界要想恢复在人类社会生活的能力需要面对很大的心理波动。……所以，坦率说，希腊的海岛，尤其是小海岛并不适合年轻人居住，而且要想实现独居海岛的梦想还保持现代人的生存能力，既要不家里有矿，还要有高度的自律，要能享受海岛慢生活的同时也不断的能随时跳出这种慢生活，否则人很容易就废了。毕竟希腊很多岛屿上生活的都是老人，年轻人孩子这种鲜活的生命在小岛上都是稀罕物。那些旅游圣岛其实过了旅游季，也只是空余美景，没有了欣赏美景的人。小岛的生活，有种了无生机的无奈。但，希腊小岛的美景一直有着致命的吸引力，今天我介绍给大家的女主就是被网络上希腊小岛的景色俘获，在2021年夏天戴着9岁的儿子只身来到 Μαθράκι岛，并决定扎根海岛。«Ήταν μια απόφαση που λήφθηκε μόλις σε λίγα λεπτά, όταν αντίκρισα μέσα από ιστοσελίδες την ομορφιά του Μαθρακίου, ίσως είναι και το πιο όμορφο νησί της Ελλάδας»这是女主接受采访时的讲述。
28岁的 Ελευθερία Βύζα成为了一名特殊的老师，她和这个唯一的学生一起上课、一起休息、一起参加比赛、一起参加28号的国庆游行……«Αισθάνομαι πολύ τυχερή γιατί μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία να έρθω και να διδάξω σε αυτό το νησί. Η εμπειρία να έχεις μόνο έναν μαθητή είναι πρωτόγνωρη. Έχει τις ιδιαιτερότητές της και τη μοναδικότητά της. Με τον Τάσο η σχέση δασκάλας και μαθητή είναι ξεχωριστή. Μαζί στα μαθήματα, μαζί στα διαλλείματα, μαζί στα παιχνίδια και αύριο μαζί στην παρέλαση» , Ελευθερία Βύζα如是说。今年恰逢学校建校21周年，校方决定举行国庆游行庆典，旗手就是小塔索斯，护旗手是校长和老师，围观的群众是岛上的常住居民，大约40人左右……
28η Οκτωβρίου: Μαθράκι: Συγκίνηση από την παρέλαση του μοναδικού μαθητή του δημοτικού σχολείουΡίγη συγκίνησης, για τους 30 περίπου μόνιμους κατοίκους του νησιού Μαθρακίου, προκάλεσε η μαθητική παρέλαση από τον έναν και μοναδικό μαθητή του δημοτικού σχολείου που λειτούργησε μετά από 21 χρόνια.
Οι μνήμες ξύπνησαν όταν το μικρό νησί «έσφυζε» από ζωή.Σήμερα τα χαμόγελα ξαναγύρισαν στους κατοίκους, σηκώνοντας ψηλά το εθνικό φρόνημα των φρουρών από τις «Θερμοπύλες» της δυτικής Ελλάδας.Ο 9χρονος Τάσος, που είναι ορμώμενος από τη Θεσσαλονίκη, αλλά γεννήθηκε και έζησε στη Γερμανία, με περισσή περηφάνια σήκωσε σήμερα τη γαλανόλευκη και παρέλασε, συνοδευόμενος από τη δασκάλου του, για την εορτή της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, προκαλώντας δάκρυα χαράς σε όλους τους παρευρισκόμενους που τον καταχειροκρότησαν από την καρδιά τους.
Ούτε και ο ίδιος δε θα το πίστευε το καλοκαίρι που ήρθε για πρώτη φορά στο νησί, ένας άγνωστος γι' αυτόν τόπος, ότι η σημερινή μέρα θα του μείνει «αξέχαστη για μια ζωή» όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.Το μόνο μήνυμα που θέλει να στείλει είναι «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω το έθνος» μία λέξη που παρότι τρίγλωσσος δυσκολεύεται ακόμη να την πεί, όμως την εννοεί από τα βάθη της καρδιάς του.
