苏大平 || 彭山寺赋

彭山寺赋

◇苏大平


【作者简介】苏大平,澧县涔北人。自由撰稿者。有短篇小说集《结灯花》,新诗集《灵光集》,《无名者》,古风诗集《甲午诗草》,《乙未诗草》长篇小说《九歌》及《南方的太阳》,游记《鸿爪录》等。
夫河岳控扼,为形胜之锁钥;夷险钤键,做邦国之屏藩。惟彭峰者,耸峙岗阜之上;凝黛烟霭之间。寔武陵东来之余脉;澧城西瞻之镇山。兰江下绕,汤汤碧水;仙禽上翥,翩翩白鸾。遏千里之形势,迴洞庭之袤野;萦九折之幽深,捍靛澧之激湍。古洞雷鸣,神异应响;深井泉通,白龙在渊。诚吉祥所止,而灵秀钟焉。


盖闻名山大川,主之有神。硕德勋业,载之以篇。神人俱邈,史志何言?典型垂范,不朽有三。唐神尧之子,太宗之弟,彭王其封,元则其名,远守此州,时称仁贤。治理事简,化洽民安。薨谥曰“思”,德泽不刊。民祀山椒,岁时以荐,山因人姓,千有余年。考前史之历历,覩陈迹之斑斑,标高节于崖壑,流懿声与川原,后之视古,良足兴叹。


若是山也,神灵斯宅,福德兹源。揽城堞于几席之侧,瞰闾阎于眉睫之前。雄临遐迩,气象万千。尘沙之无始终,造色乃有后先。澄澈演漾,屈子之浮舟远去;苍翠攒簇,空王之馆阁高悬。灌须陂面,林鬓宫冠。若斯寺也,毫光慧曜,洪钟景传。俯则澜翻金碧,仰则峰拱祗园。重檐翚飞,层台轮奂。高含日月,虚掩林泉。黄卷青灯,僧伽之精勤不怠,晨钟暮鼓,头陀之惕砺弥坚。


者有沙门耀中,幼体世艰。识性明悟,风格雅娴。其早皈三宝,勤证四果;膺道修行,绍统登坛。迩来风埃不蹈,高卧彭巅。虔摄威仪,礼拜世尊。慈接众生,释厄赎愆。所期有情出离苦海,广种福田,遂乃道俗加敬,颇得群欢。名山复振,古刹再延。于是远迩来朝,络绎陌阡。篆烟袅袅,漫步鹤林;长松谡谡,俨诵鱼梵;素月秋庭,堪发药山之长啸;红花春浦,可放横江之渡船。

丛林邃宇,兴败由人,江山草木,荣枯随缘。兴旧迹于荒榛,肇文明于泥洹。金绳来导,同登觉岸;宝筏共济,脱彼迷川。所嗟守道继明,百代不迁,非有其人,遑克成全。而国逢清宴,时维穰繁,彭山炳焕,不亦固然?斯善知识之所栖息,是庄严净土;优婆塞之所留恋,洵极乐西天。涔阳苏大平沐手谨撰,时维辛丑荷月初伏。

主编/易宗明| 编辑/刘 超
